تأثیر تمرین مقاومتی پیشرونده بر غلظت پلاسمایی آپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در مردان میانسال مبتلا به دیابت نوع ۲

زمینه و هدف: آپلین یک آدیپوکین جدید است که با مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 ارتباط نزدیکی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین مقاومتی پیشرونده بر غلظت پلاسمایی آپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در مردان میانسال مبتلا به دیابت نوع 2 بود.  روش کار: در مطالعۀ حاضر 27 نفر مرد مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه تمرین (15 نفر، سن 02/3 ± 4/46 سال) و کنترل (12 نفر، سن 86/3 ± 6/45 سال) در این مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرین 8 هفته برنامه تمرین مقاومتی ایستگاهی را 3 جلسه در هفته با شدت 30-70 درصد حداکثر تکرار بیشینه اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه تمرین مقاومتی، سطوح آپلین، انسولین و گلوکز پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از 12 ساعت ناشتای شبانه اندازه­گیری شد. متعاقب نمونه گیری مرحله دوم، تجزیه وتحلیل آماری در سطح 05/0p≤ انجام شد.  یافته­ ها: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی تفاوت معنی­­داری بین گروه­ها در سطوح آپلین، سطوح انسولین، سطوح گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت انسولینی ایجاد کرد (05/0p≤). نتیجه گیری:به نظر می­رسد تمرین مقاومتی با شدت پایین تا متوسط می­تواند اثر فراوانی بر مقادیر آپلین خون، قند خون ناشتا، انسولین خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دیابتی نوع 2 داشته باشد. ممکن است آپلین پلاسما در کنترل قند خون و بهبود حساسیت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 مؤثر باشد.